Pas alırsanız yani itikatta şüpheye düşerseniz, Şeyhiniz sizin itikadınızı düzeltemez. Kalaycıdır ama sizin pasınızı kalaylayacak kadar kuvveti yoktur. Onun için inkârcılara hiç yüz vermemek lazımdır.

İmâm-ı Rabbânî Hazretleri’nin bir komşusu hastalandı. İmâm-ı Rabbânî Hazretlerini çağırdılar. O da gitti baktı ki, ölüm döşeğinde. Teveccüh etti ona, kalbindeki karanlıktan hiçbir şey gitmedi. Bir kez daha teveccüh etti. Yine bir şey olmadı. Yine teveccüh etti. Yine bir şey olmadı. Demek pası teveccühle temizlenmeyecek kadar kötüydü.

Küfür, bulaşıkları ve sıfatları ancak Cehennem azabı ile temizlenir. O anda ona denildi ki: “Senin teveccühünde kusur yok. Adam ehl-i küfür ile arkadaşlık etmiştir. Onlardan aldı alacağını.” Bundan sonra o şahıs vefat etti. İmâm-ı Rabbânî Hazretleri cenazesine gideyim mi gitmeyeyim mi. diye şüphe etti. Mânâda kendisine:

“Kalbinde zerre kadar iman nuru görüldüğünden bunun sayesinde cehennemden çıkarılacaktır.” denildi.

Bundan anlaşılıyor ki; bir adama kolay kolay kâfir dememeli. Mesela, yeni yıl gecelerini kutlamak, kâfir işlerini yapmaktır. Fakat bununla kâfir olunmaz.

Mahmut Efendi hazretleri, Risâle-i Kudsiyye